๐๑๑ | สอบไล่

หนักจัง
ตัวขี้เกียจมันมาข่มหลัง
ทำให้ฉันหมดพละกำลัง
ไร้พลัง
ฉันหันหลัง
แล้วเดินผ่านผนังที่กั้นไว้ไป

ฉันปวดหัวกับสอบไล่
โอ้ ชีวิตนี้นี่ไซร้
จะบรรลัยเอาวันนี้

ข้อมูลที่เรียนมาค่อนปี
ตอนนี้
หายไปหมดแล้วน่ะซี
เถลไถลไปทุกวันวี่
เมื่อหมดปีแล้วแทบสิ้นลม

ความรู้เหมือนยาขม
โอ้ ฉันโง่บรม
ไม่บ่มยาขมซะนี่

ทุกนาที
ฉันเฝ้าคิดถ่วนถี่
ถึงผลสอบที่
ไร้เลขสี่โดยสิ้น

อยากผกโผบิน
แต่หาได้ทำตามถวิล
เพราะกำลังหมดสิ้น
เหมือนมีหินค่อยถ่วงให้ร่วงหล่น

โอ้ อนิจจาเหลือล้น
สอบเสร็จรู้สึกดังมีน้ำฝน
โปรยปรนอยู่ทั่วเต็มฟ้า

แต่พอถึงเวลา
ที่ผลสอบเดินทางมา
ราวเข็มที่แสบซ่า
ถูกยิงมาถึงในจิต

โอ้ ชีวิต
ตายสนิท
เหมือนปิดสวิตช์
ไม่ให้ชีวิตเดินต่อไปได้เช่นนั้น

แต่เหมือนฝัน
ในนั้นมีแต่ฉัน
ที่เฝ้ารำพันเศร้าโศก

ราวกับเปลี่ยนโลก
ทุกอย่างโบยโบก
โลกราวจะสูญสิ้นไป

ฉันตื่นมาไซร้
โอ้เรายังไม่
ได้สอบหรอกหรือ

หยิบหนังสือขึ้นมาฝึกปรือ
แต่ผลที่ตามมาคือ
ฝันที่ยึดถือความผิดหวังซ้ำเศร้า

พรุ่งนี้สอบแล้วเรา
ยังไม่ได้เตรียมตัวเหมือนเขา
แล้วเราจะทำได้อย่างไร

เดินเข้าห้องสอบไป
ไม่รอใคร
แล้วตะลุยทำข้อสอบไซร้
ไร้ซึ่งข้อปัญหาใดใด
ฉันดีใจ

...