๐๒๐ | วงเวียนวิเศษ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
เด็กหญิงคนหนึ่งเป็นคนชอบทำของหายมาก
เธอเบื่อนิสัยของตัวเองมากๆ
เธออัพเลเวลการเบื่อของเธอขึ้นมาเรื่อยๆ

จนในที่สุด เธอก็เบื่อฉิบหาย

วันอาทิตย์ที่สดใสวันหนึ่ง ลมพัดเย็นสบาย
แต่ภายในตัวเด็กหญิงกับร้อนรุ่มราวกับจะตาย
เพราะเธอทำเฟรนด์ชิพสุดรักหายไป

เธอเฝ้าหา หา หา
ทั้งใต้หมอน
ใต้เตียง
ในห้องน้ำ
หลังโถส้วม
ในเคสคอมพิวเตอร์
หลังตู้เย็น
ข้างใต้นาฬิกา
ในหลุมปลูกต้นมะยมหวาน
หรือแม้แต่ในกระโถนของย่า

แต่เธอก็ไม่เจอ

จนกระทั่งเธอขึ้นไปค้นในห้องใต้หลังคา
อันเป็นกรุสมบัติเก่าๆของแม่และพ่อ

แม่ของเธอเป็นหมอฟัน
หมอฟันที่ชำนาญที่สุดในเมืองเล็กๆที่เขาอยู่
ใครฟันผุ ฟันคุด ฟันอะไรก็ช่าง (ไม่รวมฟันผู้หญิง หรือฟันแม่ยาย) ต้องมาหาแม่ของเธอ

ส่วนพ่อของเธอเป็นนักคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์
เวลาส่วนใหญ่ของพ่อหมดไปกับกระดาษที่ดูท่าทางไร้ความสำคัญ
แต่พ่อของเธอก็ดูท่าทางมีความสุขกับมัน จนเธอหมั่นไส้

เธอรู้สึกถึงอากาศที่เต็มไปด้วยฝุ่นของห้องใต้หลังคา
บัดนั้นเอง เธอเจอหีบไม้ฝุ่นเขรอะ
พลันเธอคิดว่าเฟรนด์ชิพอาจจะอยู่ในนั้น
เลยใช้มืออันหยาบกร้านของเธอค่อยบรรจงเปิดหีบไม้ใบนั้น

แสงสีทองสว่างจ้าออกมา
เธอพบว่ามันเปล่งออกมาจากวงเวียนอันหนึ่ง
เธอหยิบมันขึ้นมา เอามืออันบอบบาง (ไหนว่าหยาบกร้านวะ) ปัดฝุ่น

ทันใดนั้นก็มีโรบิ้นออกมา
โรบิ้นตัวนี้มีลักษณะเป็นฝุ่นๆและเงาๆ
โรบิ้นพูด "หวัดเดสาดดดดดดดดดดดด
ตอนนี้ยักษ์ไม่ว่างสาดดดดดดดดดดดดดดด
เลยส่งกูมาก่อนสาดดดดดดดดดดดดดดดดด
ต้องการอะไรมั้ยสาดดดดดดดดดดดดดด
เอาแค่ข้อเดียวนะสาดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ห้ามขอฟอนต์แล็บนะสาดดดดดดดดดดดดดด
รำคาญสาดดดดดดดดดดดดดดด"

เด็กหญิงตกใจ
นึกว่าภาพลวงตา
จึงบอกไปว่า
"ขอให้ของที่ฉันหาทุกอย่าง อยู่ในที่ที่ฉันต้องการให้อยู่ด้วยเถิด"

โรบิ้นตอบ "ได้สาดดดดดดดดดดดดดดดดด
นึกว่าจะขอฟอนต์แล็บสาดดดดดดดดดดดดดดดด"

แล้วต่อจากนั้นเป็นต้นมา
บ้านของเธอก็รกฉิบหาย
โดยเฉพาะโต๊ะทำงานในห้องของเธอ
ที่ใกล้ถล่มเพราะเต็มไปด้วยหนังสือ ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด แซนด์วิช รวมทั้งกางเกงในของเธอ